ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: شاید نوشتن ما از افکار شوونیستی و فاشیستی پانفارسیسم موجود در ایران و حتی غالب در بطن بدنه نظام، تکراری به نظر برسد، اما این نوع نگاه به ملل های غیر فارس در ایران چیزی متداول بوده و مسببان و عاملان آن از تکرار این نوع افکار شوم و غیر انسانی خسته نمیشوند.
تکراری به امتداد یک قرن که طبیعی ترین حقوق انسانی را از ملل غیر فارس گرفته و نه تنها در حوزه زبانی و فرهنگی بلکه از لحاظ اقتصادی و اجتماعی نیز تاثیری شگرفی بر آنها گماشته است.
در این نوشته هدف ما ریشه یابی و یا علت این نوع تبعیض های غیر انسانی نیست، بلکه هدف این است که وقتی ما از فاشیسم صحبت میکنیم ، دقیقا از چه چیزی حرف میزنیم.
جناب آقای حداد عادل که در حال حاضر ده ها سمت حکومتی نظیر :
_مشاور عالی رهبری
_عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام
_رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی
_رئیس بنیاد سعدی
_عضو هیئت امنای بنیاد ایران‌شناسی
_عضو هیئت امنای انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
_عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی
_رئیس شورای تحول و ارتقای علوم انسانی
_عضو شورای عالی آموزش و پرورش
_عضو شورای عالی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی
_عضو هیئت امنای مؤسسهٔ آموزشی مجمع جهانی اهل بیت
و…
را بر عهده دارد و آقا زاده هایش در خارج از کشور در حال خوشگذرانی اند، امروز در نشست فزونی دانش بنیاد سعدی میگوید: در بسیاری از شهرهای کشور اسامی “آلوده” به زبان های غیر فارسی هستند.
واژه آلوده ، کثیف خواندن زبانهای غیر فارسی به صورت تلویحی است و ایشان به این جمله بسنده نکرده و حتی رسالت صدا و سیمای ملی را نیز تبلیغ و ترویج زبان فارسی میداند ، که انصافا هم غیر از این نیست.
ما بارها شاهد این لحنِ صحبت از طرف دولتمردان و مسئولان حکومتی بوده ایم و برای ما شاید این ماجرا و این نوع گفتمان عادی به نظر برسد، اما نگاه فاشیستی عمیق در درون آن نمیتواند نادیده گرفته شود.
این نوع گفتمان به پشتوانه بودجه های میلیاردی صورت میگیرد که برای نهادهایی مانند بنیاد سعدی ، فرهنگستان فارسی ، و ده ها نهاد دیگر اختصاص میدهند، نهادهایی که کارشان چیزی به جز تولید افکار شوونیستی و فاشیستی نیست.
اما این میلیاردها بودجه از جیب و سهم چه کسانی هزینه میشود؟؟؟ آیا غیر از این است که بیش از ۶۰٪ مردم غیر فارس در این بودجه ها سهم دارند؟؟؟
این همان نگاه فاشیستی است که از جیب مردم غیر فارس برای از بین بردن زبان و فرهنگ و هویت خود آنها استفاده میکنند و تعفن عقایدشان حتی به خارج از مرزها هم کشیده میشود به طوری که علاوه بر هزینه های میلیاردی در داخل، میلیاردها دلار در دانشگاه های هند و بنگلادش و … برای جهانی کردن زبانشان از جیب من و شما خرج میکنند.
