گادتب: در تورکیه حتی در شهرهای بزرگ و تورکنشین مثل آنکارا و استانبول، کردهای آسمیلهشده (ترکزبان شده) با اینکه نمیتوانند به زبان اجدادی خود (کردی) صحبت کنند اما خود را کرد مینامند و طرفدار سرسخت حقوق کردها هستند.
در افغانستان مدرن تورکهای آسمیلهشده (دریزبان) به تورک بودن خود افتخار میکنند و از مدافعین سرسخت حقوق تورکها در این کشورند و اخیراً نیز خواستار درج قومیت خود در شناسنامههای جدیدشان شدهاند.
دهها بلکه صدها مورد این چنینی را میتوان از جنبشهای آسمیلهشدگان در جهان مثال آورد.
این در حالی است که در ایران در شهرهایی مثل تهران تورکها تحت تبلیغات منفی علیه تورکها و تبلیغات کاذب له فارسها طی یکصد سال گذشته، آسمیلهشدهاند و اغلب از تورک نامیدن خود فراریاند.
این شرایط سخت و وانفسایی که به همراه سیاستهای پهلویستی در محدودسازی آزربایجان در ۳ استان مرکزی آزربایجان و پیروی عدهای از این سیاست، موجب فاصله افتادن بین تورکهای تهران با تورکهای آزربایجان مرکزی و احساس جدایی این دو شاخه از هم از یک طرف و ازسوی دیگر رهاشدن تورکهای تهران از جانب فعالین مدنی آذربایجان مرکزی، موجب حس خود دیگربینی و پناه بردن تورکهای تهران به فرهنگ و زبان حاکم (فارسی) میشود، در صورتیکه میتواند جنبشی به نام بیداری تورکهای آسمیلهشده در شهری که غالب جمعیت آنرا تورکتباران تشکیل میدهند یعنی پایتخت ایران بوجود آید.