گادتب: فارغ از این که کدام طیف سیاسی بر مسند قدرت در ایران تکیه زده باشد، سیاست نژادپرستانه تورکستیزی که به دنبال زدودن آثار تمدن هزاران ساله تورکان در این سرزمین و امحای زبان و فرهنگ غنی تورکها میباشد، بدون هیچگونه تعللی پیگیری میشود.
با این که تورکها اکثریت نسبی ساکنین این کشور را تشکیل میدهند، زبان تورکی از هیچ یک از امکاناتی که زبان فارسی به عنوان زبان اقلیت حاکم از آن برخوردار است، سهمی نمیبرد. اما این تمام ماجرا نیست.
ماجرا از آنجا آغاز میشود که زبان تورکی از سویی به پشتوانه گنجینه ادبی بینظیرش، زیبایی شگفتانگیزش و قابلیتهای خارقالعادهاش و از سوی دیگر به پشتوانه همت روزافزون تورکان ساکن در اقصا نقاط این سرزمین بالأخص آذربایجان عزیز روزبهروز در حال شکوفایی است و این همان چیزی است که دنبالهروان سیاست زبانی نژادپرستانه رضاخانی را به وحشت میاندازد.
وحشتی که موجب شده، در چنین شرایط حساسی که کشور از هر لحاظ در وضعیت شکنندهای قرار دارد، دستگاه حاکم به جای حل مشکلات معیشتی و غیر معیشتی مردم، سرکوب و دستگیری فعالان زبان مادری و ممانعت از انتشار کتب تورکی را در اولویت قرار دهد.
از همین رو است که انتشارت اندیشه نو؛ یعنی، تنها محل عرضه کتب تورکی در شهر تهران پلمپ میشود و مجوز انتشارات تکدرخت توقیف و مدیر مسؤول آن روانه زندان اوین میگردد.
غافل از این که، زبان تورکی از سرکوب و سانسور بیرحمانه رضاخانی جان سالم به در بردهاست و همچون ققنوسی از خاکستر کتابهایی که در آذر ۱۳۲۵ به دست عمال پهلوی دوم به آتش کشیده شده بودند، دوباره سر برآورده است و امروز در وضعیتی قرار دارد که با توقیف نشریات و زندانینمودن فعالین و نویسندگان تورک نمیتوان مانع رشد و گسترش روزافزون آن شد.